کودک با بازی زندگی می کند و از بازی می آموزد

بازی عبارت است از، هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که به صورت فردی یا گروهی، انجام و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک شود. کودکان نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می‌دهند.  بازی، رشد عاطفی، اجتماعی ، جسمانی و ذهنی کودک را به همراه دارد.

بازی در رشد جسمی کودک موثر بوده و باعث رشد و هماهنگی دستگاه‌ها و اعضای بدن و تقویت حواس کودک و توانمندی فکری و بدنی او می‌شود.

نقش بازی در رشد ذهنی کودک انکارناپذیر است. بازی قدرت خلاقیت، تمرکز، رفتار هوشمندانه و ابداع را در کودک پرورش و تقویت می نماید. زمینه‌های لازم جهت یادگیری زبان و رشد هوشی و تفکر خلاق کودک را فراهم می‌سازد. آنچه که از بازی‌های فکری مخصوصاً «کاربرد آن در فلسفه و کودک» مورد نظر است، نقش بازی در رشد ذهنی کودک است که با استفاده از ابزارهای مورد نظر (اسباب‌بازی، داستان، فیلم، کارتون، عکس…) به ارتقاء رشد فکری و خلاقیت کوک می انجامد.