کودک خردسال از لحظه ای که پا به عرصه وجود می گذارد، سعی دارد به مدد حواس خود با محیط اطرافش ارتباط برقرار کند و از دنیایی که در آن زندگی می کند اطلاعاتی به دست آورد. زمینه ادراک کودک برای درک جهان مادی در ابتدا محدود است. چیزهایی که در درک او نمی گنجند وجود ندارند و برای آنچه درک می کند توضیحی به نظرش نمی رسد.

کودک، همراه رشدی که می کند و تجارتی که می اندوزد از وجود نظم در جهان با خبر می شود. در حوادث و اشیایی که لمس می کند نوعی انتظام می بیند. برخی از روابط علّت و معلول برایش روشن می شود. آنچه برای او در گذشته صرفا یک پدیده می نمود، حال با دیگر حوادث مشابه در یک طبقه قرار می گیرد و گهگاه با آن برخورد دارد. حتی کودک سعی دارد در جایی که نظم نیست ایجاد نظم کند.

با رشد درک پدیده های فیزیکی و اجتماعی کودک از جهان، این امکان برای او فراهم می شود تا با دانشی که از طریق تجربه کسب می کند بر توانایی درک خویش بیفزاید.